غم نامه ای نوشته ام.باشد که این نوشته عده ای را متاثر سازد.
رنج نامه ای نگاشته ام.بلکه از این راه . گروهی تحت تاثیر قرار گیرند.
در این نوشته اشکها و ناله ها را به صورت کلماتی در اورده ام تا شاید
خواننده ای به فکر فرو رودو برای بیچارگان چاره ای بیندیشد.هدف از
نگارش این صفحات این بود که انان که به این نوشنه مینگرند بیش از
این در اطراف این مساله فکر کنند و مصممم تر از گذشته نظاره گر
حالات همسایگان خود باشند. مبادا که شبی انسانی چندین نوع غذا
داشته باشد ولی یکی دو خانه انطرف تر . کودکانی
گرسنه بخوابند. نکند انسانی لباس های متنوع و گوناگون داشته باشد
ولی همسایگانش حتی یک لباس با ارزش هم نداشته باشند.
ای کاش وجدان های خفته بیدار می شدند. و بی تفاوت ها در خود تحرکی به وجود میاوردند
اری خونسردی و بی تفاوتی بس است. بی توجهی و بی فکری از حد گذشت . بسیاری از مسکینان
در گوشه و کنار جهان هنوز در انتظار کمک میباشند. مستمندان عالم چشم به را ه امداد هستند
بینوایان جهان دیده به درب خانه دوخته اند تا انسانی برسد و از رنج و سختی انان بکاهد
بیچاره گان در همه جا بچاره جویی سخت محتاجند. دردمندان در هر گوشه به امید درمان نشسته اند
اگر انان که توان مالی دارند و بنوعی کاری از دستشان ساخته است از جا بر نخیزندو
به کمکشان شتاب نکنند . و از انان دلجویی ننمایند . بعید است که عاقبت در این دنیا بتوانند
وجدان خویش را قانع سازند و یا در اخرت در برابر مسولیت سنگین از خود دفاع کنند
